Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου ‘δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά
Φωτιές ανάβουνε μες στα δυό του μάτια
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί.