Ξέρεις πως είναι να περνάς
ώρες ατέλειωτες τους τοίχους να κοιτάς
Ξέρεις πως είναι να ξυπνάς
και δίχως όνειρα τις μέρες να περνάς
να παραδίνεσαι και να σκορπίζεσαι παντού
Ξέρεις πως είναι ν’αγαπάς
μόνο να δίνεις δίχως να ζητάς
ξέρεις πως είναι ν’αγαπάς
σιωπή να γίνεσαι με νύχτες να μιλάς
Νύχτα να γίνεσαι και να σκορπίζεσαι παντού
Να μην υπάρχει κανείς
και να νυχτώνει νωρίς
κι ότι αγαπούσες παλιά
να μην υπάρχει τώρα πια
Ξέρεις πως είναι ν’αγαπάς
να μη σε θέλουν κι όλο να πονάς
ξέρεις πως είναι ν’αγαπάς
κι όλο να πνίγεσαι σε δρόμους μοναξιάς
να υποκρίνεσαι να χαραμίζεσαι παντού
Να μην υπάρχει κανείς
και να νυχτώνει νωρίς
κι ότι αγαπούσες παλιά
να μην υπάρχει τώρα πια