Έσκασε μύτη η Κυριακή,
χλωμή εταίρα της βδομάδας,
άβαφη, λίγο νευρική,
στην κόψη κάποιας χαραμάδας,
ξεχαστήκαμε.
Έγινε στάχτη η φωτιά
κι εσύ στο πλάι μου κοιμάσαι,
έμοιαζε η νύχτα με βουτιά
που ό,τι κι αν γίνει θα θυμάσαι,
ξεχαστήκαμε.
Ξεχαστήκαμε
έτσι απλά μες στα διπλά σεντόνια,
ξεχαστήκαμε
στο μετά που δεν κρατάει αιώνια
και σβηστήκαμε,
ξεχαστήκαμε.
Έσκασε μύτη η Κυριακή
και τα ραδιόφωνα θα βάλουν
την πιο ωραία μουσική
για δύο ξένους που υπερβάλλουν,
ξεχαστήκαμε.
θέλω της νύχτας τα φιλιά
μέσα στις τσέπες μου να κρύψω
κι αν φύγω μ’ άδεια αγκαλιά,
με το παλτό θα την καλύψω
ξεχαστήκαμε.
Ξεχαστήκαμε
έτσι απλά μες στα διπλά σεντόνια,
ξεχαστήκαμε
στο μετά που δεν κρατάει αιώνια
και σβηστήκαμε,
ξεχαστήκαμε.