Της πόλης τα φωτάκια
σαν κάρβουνα αναμμένα
σε μία μεγάλη θράκα
που καίει συνεχώς
Οι νύχτες μαγεμένες
του φεγγαριού τσουλήθρα
κι η αγάπη μας μένει
ξανά στο προσεχώς
Έξω από την πόρτα σου
μια θάλασσα θ’ απλώσω
και θα σου κεντήσω
μια χρυσή ακρογιαλιά
με την τρύπια βάρκα μου
κρυφά θα σε σιμώσω
και θα ναυαγήσω
στη γλυκιά σου αγκαλιά…
Της πόλης τα φωτάκια
θα πάρουνε το δρόμο
και θα γενούν αστέρια
ψηλά στον ουρανό
Η πόλη θα κοιμάται
και θα έρθεις σαν αέρας
για να με ξημερώσεις
σε κόσμο μαγικό
Μπρος στα σκαλοπάτια σου
παράσταση θα στήσω
θα `ρθουνε ορχήστρες
με τρομπόνια και βιολιά
Σαν ανάψει η γιορτή
θα πιω και θα μεθύσω
να βρω λίγο θάρρος
να σου δώσω δυο φιλιά…