Μοιάζει μια στιγμή, όμως πάνε χρόνια,
ήσουνα εκεί που σε είχα ξαναδεί,
τώρα τι να πω, τρέμω ακόμη να σκεφτώ,
κρύφτηκα στα φώτα, τίποτα όπως πρώτα.
Μοιάζει μια στιγμή που κρατάει αιώνια,
κάτι θα συμβεί, περιμένω ακόμα.
Να σε πείσω πια με λόγια είναι αργά,
ίσως φταίω όμως πέρασα πολλά,
να σε πείσω πια με λόγια δεν μπορώ,
τ’ όνειρό μας κρατάω ζωντανό.
Τώρα θα γυρίσει, λέω, θα κοιτάξει,
ίσως έρθει να μου πει “Όλα είν’ εντάξει”,
κι ήρθαν όλα στο μυαλό, σκόρπια λόγια, φωτογραφίες,
κρύφτηκα στα φώτα, τίποτα όπως πρώτα.
Γύρω μου περαστικοί, τόσος κόσμος κι όμως είσ’ εκεί,
κάπου εκεί κι εγώ, λέω να φύγω κι όμως δεν μπορώ.
Να σε πείσω πια με λόγια είναι αργά,
ίσως φταίω όμως πέρασα πολλά,
να σε πείσω πια με λόγια δεν μπορώ,
τ’ όνειρό μας κρατάω ζωντανό.