Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα,
τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα.
Τι να πω;
Τι να πω, Παναγιά μου, στης αυλής το παιδί
που φεγγάρι τ’ Αυγούστου δεν μπορεί πια να δει;
Τι να πω;
Μα τι να πω τέλος πάντων;
Ντρέπομαι και να το πω:
πως είν’ ωραίος ο κόσμος
επειδή σ’ αγαπώ!
Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα,
τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα.
Τι να πω;
Τι να πω στο φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του;
Τι να πω;
Τι να πω στις γυναίκες μες στο άδειο χωριό
που ’χουν άντρα στην πόλη και στα ξένα το γιο;
Τι να πω;
Μα τι να πω τέλος πάντων;
Ντρέπομαι και να το πω:
πως είν’ ωραίος ο κόσμος,
επειδή σ’ αγαπώ!
Τι να πω στο φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του;