Και να ‘τανε το τελευταίο το φαρμάκι που πίνω
μου ‘χει γίνει συνήθεια στη ζωή μου να δίνω
Θα ‘ρθουν κι άλλα πολλά που θα γίνω θυσία
δεν τ’ αξίζεις αλλά σου ‘χω αδυναμία
Θα ‘ρθουν κι άλλα πολλά που θα γίνω θυσία
δεν τ’ αξίζεις αλλά σου ‘χω αδυναμία
Και να `τανε το τελευταίο του καημού το ποτήρι
που θα πιω μονορούφι για δικό σου χατίρι
Θα ‘ρθουν κι άλλα πολλά που θα γίνω θυσία
δεν τ’ αξίζεις αλλά σου ‘χω αδυναμία
Θα ‘ρθουν κι άλλα πολλά που θα γίνω θυσία
δεν τ’ αξίζεις αλλά σου ‘χω αδυναμία
Θα ‘ρθουν κι άλλα πολλά που θα γίνω θυσία
δεν τ’ αξίζεις αλλά σου ‘χω αδυναμία