Τακ, τικ τακ, τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει
που μέσα στη βροχή πονάει
και μ’ απορία με κοιτάει
γιατί το δάκρυ μου κυλάει.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψυχούλα ψάχνω κι εγώ να βρω
έξω κι αν βρέχει, βρέχει κι εδώ
και που φωλιά να ζεσταθώ.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
άνοιξη να ‘ρθει κι εγώ ζητώ
έξω σκοτάδι, νύχτα κι εδώ
εσύ πετάς μα εγώ δεν μπορώ.
Τακ, τικ τακ, τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει
μια στάλα αγάπης μου ζητάει
και μοιάζει να με συμπονάει
καθώς η πίκρα με γερνάει.