Τα καλοτάξιδα πουλιά
χτίσαν το Μάρτη μια φωλιά
στο περιβόλι το παλιό,
είχαν τον άνεμο σκολειό.
Μα με τ’ Απρίλη τη χαρά
καινούργια βγάλανε φτερά
κι είδανε πέρα απ’το βουνό
του μισεμού τον ουρανό.
Δε μου φτάνει αυτός ο κήπος
δε μου φτάνει τούτη η Γη,
της καρδιάς μου ο κάθε χτύπος
είναι κι άλλη μια πηγή
που γυρεύει να βρει ακόμα
το καινούργιο της το χώμα.