Βραδιά βαριά, σκοτεινή
χωρίς ένα αστέρι δειλό
στο βουβό ουρανό
να φανεί
Το φως του αχνού φεγγαριού
δε φέγγει απόψε στη Γη
να γλυκάνει η πληγή
του καημού
Κι εγώ μοναχή τραγουδώ
κι η φωνή μου θα βγει σαν κραυγή
στης νυχτιάς τη σιγή
να ξυπνήσει όλη η Γη
Δεν μπορώ χωρίς να μ’ ακούν
δεν μπορώ δίχως να μ’ αγαπούν
τίποτα χαρωπό
να σας πω