Που να ‘βρω το ποτήρι της χαράς
να το στραγγίξω ως κάτω,
να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ
και πάλι να ‘ναι γιομάτο,
να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ
και πάλι να ‘ναι γιομάτο.
Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου
να πιω απ’ τη δροσιά σου
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου,
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου.
Καμίνι έχει γίνει μου η καρδιά
κι ο ιδρώς ποτάμι τρέχει,
ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά
και τελειωμό δεν έχει,
ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά
και τελειωμό δεν έχει.
Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου
να πιω απ’ τη δροσιά σου
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου,
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου.