Ένα ποτήρι μες στα χέρια μου κρατώ
και το στριφογυρίζω,
κι αν έχεις φύγει τώρα εσύ
σε βλέπω μέσα στο κρασί
σε πίνω και δακρύζω.
Πίνω για τα μάτια σου,
πίνω για τα χείλια σου,
πίνω μην τυχόν και τα ξεχάσω,
φύγε από τη σκέψη μου,
φύγε απ’ το ποτήρι μου
για να ησυχάσω.
Σιγά σιγά η νύχτα φεύγει απαλά
σε λίγο ξημερώνει,
ξέρω πως δε θα ξαναρθείς
πάλι κοντά μου να βρεθείς
κι ο πόνος δυναμώνει.
Πίνω για τα μάτια σου,
πίνω για τα χείλια σου,
πίνω μην τυχόν και τα ξεχάσω,
φύγε από τη σκέψη μου,
φύγε απ’ το ποτήρι μου
για να ησυχάσω.
Νύχτα θολή, νύχτα βαριά φεύγεις εσύ
όμως εγώ θα μείνω,
κι ώσπου να ‘ρθει το δειλινό,
όσο να πίνω θα πονώ,
κι όσο πονώ θα πίνω.
Πίνω για τα μάτια σου,
πίνω για τα χείλια σου,
πίνω μην τυχόν και τα ξεχάσω,
φύγε από τη σκέψη μου,
φύγε απ’ το ποτήρι μου
για να ησυχάσω.