Σαν ήμουνα μικρό παιδί
μονάχος μου τα βράδια
έσκιζα τα βιβλία μου
και τα ‘φτιαχνα καράβια.
Κι όταν φουρτούνα μ’ έπιασε
μες στης ζωής το διάβα
μου ξαναήρθανε στο νου
τα παιδικά καράβια.
Τα φόρτωνα με όνειρα
τα στόλιζα με πόθους
και με το νου ταξίδευα
σε μαγεμένους τόπους.
Κι όταν φουρτούνα μ’ έπιασε
μες στης ζωής το διάβα
μου ξαναήρθανε στο νου
τα παιδικά καράβια.
Γύρισα και τα κοίταξα
μα τα ‘βρα βουλιαγμένα
τους πόθους και τα όνειρα
χαρτιά τσαλακωμένα.
Κι όταν φουρτούνα μ’ έπιασε
μες στης ζωής το διάβα
μου ξαναήρθανε στο νου
τα παιδικά καράβια.