Ήσουνα κι εσύ μια φάρσα μέσα στη ζωή,
πικρό αστείο μες στη συντροφιά,
ένα τραγούδι που μου καίει την καρδιά.
Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.
Ήμουνα κι εγώ αστέρι δίχως ουρανό,
μια προσευχή και ένας στεναγμός
που δεν τον άκουσε ποτέ του ο Θεός.
Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.