Αντί ν’ αγχώνομαι που αργώ να ξυπνήσω
που δε μ’ αρέσει ούτε η λέξη δουλειά
λέω να κάτσω να αναλύσω
τι σημαίνουν όλα αυτά
Γιατί να ελέγχουν τη ζωή μου οι ειδήσεις
τα ερωτοπολιτοκοινωνικά
δε χρειάζεται να ψάχνεις για λύσεις
άμα δεν έχεις πρόβλημα
Δε θυμάμαι αν κάποια στιγμή μου δόθηκε η επιλογή
να φορέσω τη φάτσα της γκρίνιας γκριμάτσα
ή ένα χαμόγελο πλατύ
Μα έτσι θέλω εγώ να ζω
να γελάω σαν χαζό
να χαίρομαι σαν παιδί και να ‘ναι κάθε στιγμή
παρέα ωραία και γλυκό κρασί
Μα όλα είναι σχετικά
και δεν υπάρχει σωστό
πως θα ‘πρεπε να ‘μαι ούτε καν το κοιτάμε
και τι καλύτερο απ’ αυτό
Για την αγάπη θέλουνε να πονάνε
με τη χαρά τους όλο παίζουν κρυφτό
απ’ τη μεριά μου εγώ τους λυπάμαι
κι αυτοί με βλέπουν για τρελό
Φτιάχνουν θεούς να έχουνε για να βρίζουν
και να σκοτώνουν με σκοπό ιερό
Ζουν σε ψευδαίσθηση κι ακόμα νομίζουν
πως άλλοι σταύρωσαν το Χριστό
Μα έχω μια ελπίδα, να πω πως είδα
να έρχεται η αλλαγή η σωστή
στη στιγμή γίναν πολλοί χαζοί
και πλημμυρίσαμε όλη τη Γη
Και έτσι ζήσαμε καλά
γελάγαμε σαν χαζοί
Φερόμασταν σαν παιδιά και τραλαλι τραλαλα
τραγουδούσαμε μέχρι αργά
Γιατί όποιος ξέρει να γελά
απλά γελάει δυνατά
και στο τέλος νικά το λέω, το αλλοτινά
κι ό,τι άλλο βγαίνει απ’ την καρδιά
Τραγουδούσαμε μέχρι αργά
ό,τι άλλο βγαίνει απ’ την καρδιά