Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.
Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγκο.
Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.
Όπου χαρά πρώτη πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ’ αφεντικό, εγώ είμ’ ο φταίχτης.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.