Σαλπάρισε το πλοίο μες στο δείλι,
τα πλούτη σε τραβούνε σ’ άλλα μέρη,
σου έσφιξα στερνή φορά το χέρι
σε φίλησα στερνή φορά στα χείλη.
Μην ξεχνάς όπου πας
το φτωχόπαιδο που αγαπάς,
της Αθήνας μας κάποια στενά,
τις βραδιές της και τα δειλινά,
μην ξεχνάς όπου πας
το φτωχόπαιδο που αγαπάς,
κι αν στα πλούτη θα ζεις να θυμάσαι,
μην ξεχνάς, μην ξεχνάς.