Πάλι τριγύρω τσαλακωμένα
Τεύχη αδιάβαστα που τα μαζεύει
Τα ανοιγοκλείνει
Και τα χαζεύει
Όπως εκείνα που λέει που πιστεύει
Δεν νοιώθει τίποτα μα μαϊμουδίζει
Αυτά που ακούει, όπου γυρίζει
Η έλλειψη δόλου της είναι του κώλου
Η ειλικρίνεια μια σκέτη φτήνια
Και η συγνώμη μια αιτία ακόμη
Για παραπάνω μίσος
Κλείνουν οι δρόμοι και οι δικοί της
Γιατί είναι η άρνηση κι άποψη της
Και τόσο αδύναμη η καλοσύνη
σαν μαθητής που ξαναδίνει
Στο ίδιο μάθημα πάλι θα μείνει
Για άλλη παράλειψη κάθε φορά
Λέω ερωτεύτηκα τη συμφορά
Και τότε γίνεται όλη ένα δάκρυ
Μόνο με μένανε θα βρει την άκρη
Είμαι ο ιππότης της, ο άνθρωπός της
Είμαι το αχούρι της, το σπιτικό της
Όχι αν δε παρακαλέσει
Αν στα γόνατα δε πέσει
Αν δεν αλλάξουμε αμέσως θέση
Αν δε πονέσει
Όχι ακόμη μια συγνώμη
Μια συγνώμη έτσι για πλάκα
Μέσα της με λέει «μαλάκα»
Κι έτσι αισθάνομαι κι εγώ
Όχι ακόμη μια συγνώμη
Που όλα θα τα κουκουλώνει
Πρέπει κάτι να πληρώνει
Να της γίνει αντιληπτό
Δεν μπορεί να με πληγώνει
Δίχως τίποτα να τρέχει
Να ‘ναι όλα πέρα βρέχει
Και μια τρύπα στον καιρό
Γύρισε πάλι δεν ξέρει τι θέλει
Τι μου ζητάει και ποιον κοροϊδεύει
Νομίζει πως με κολακεύει
Στο αδιέξοδο μου στρατοπεδεύει
Έχουμε και οι δύο πειστεί
Πως έχω πια προσαρμοστεί
Τώρα το πρόβλημα έχει ξινίσει
Παλιά τα βρίσκαμε με ένα γαμήσι
Με μια συζήτηση λίγο παρέα
Όλα τα ζήσαμε πέρα για πέρα
Κι αναρωτιόμαστε τι συγκρατούσε
Ποιον αγαπήσαμε. ποιος αγαπούσε
Λέω δεν γίνεται αυτή τη φορά
Και τότε γίνεται όλη ένα δάκρυ
Μόνο με μένανε θα βρει την άκρη
Είμαι ο ιππότης της, ο άνθρωπός της
Είμαι το αχούρι της, το σπιτικό της
Όχι αν δε παρακαλέσει
Αν στα γόνατα δε πέσει
Αν δεν αλλάξουμε αμέσως θέση
Αν δε πονέσει
Όχι ακόμη μια συγνώμη
Μια συγνώμη έτσι για πλάκα
Μέσα της με λέει «μαλάκα»
Κι έτσι αισθάνομαι κι εγώ
Όχι ακόμη μια συγνώμη
Που όλα θα τα κουκουλώνει
Πρέπει κάτι να πληρώνει
Να της γίνει αντιληπτό
Δεν μπορεί να με πληγώνει
Δίχως τίποτα να τρέχει
Να ‘ναι όλα πέρα βρέχει
Και μια τρύπα στον καιρό