Μια μπαμπεσιά γυρέψανε,
προχθές να μου σκαρώσουν
και τη βουβή για χάρη σου,
αχ, να μου τηνε καρφώσουν.
Μα μόλις εμετρήθηκα
και μπήκα μες στα ούλα,
αχ κι αντάμικα ‘ξηγήθηκα
για σένανε, βρε Κούλα.
Και έχε το υπ’ όψιν σου,
μανούρι και κανέλα,
να μου ‘ξηγιέσαι τίμια,
μην κάνω καμιά τρέλα.
Και γίνουνε χαλάσματα εκεί
στη γειτονιά σου,
αχ και κλάφτε τότε άδικα
εσύ και η μαμά σου.