Μαύρα τα βλέπω κι άραχνα,
κι όλα σκοτεινιασμένα,
θα `ναι καινούργια βάσανα
κι έρχονται για μένα.
Με καρδιοχτύπια ως το πρωί
ξυπνώ κι αναρωτιέμαι,
πως θα βραδιάσει σήμερα, μανούλα μου,
ο δόλιος πως κρατιέμαι.
Κι αν κλαίω τι με ωφελεί;
τα δάκρυά μου χάνω,
μαύρα τα βλέπω κι άραχνα, μανούλα μου,
τα σύννεφα απάνω.