Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου
για να μην δεις τα βάσανά μου
Πέτρα κι αν είσαι θα ραγίσεις
σίδερο να ‘σαι θα λυγίσεις
Εγώ συνήθισα να ζω
σαν του γιαλού τον βράχο
κι όσες φουρτούνες και να δω
ούτε γελώ ούτε πονώ
όσο καημό και να ‘χω
Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου
και μη κοιτάς τη συμφορά μου
Φτάνουν τα βάσανα που είδες
μες στις ζωής τις καταιγίδες.