Κάποιο πρωινό το ‘βαλα σκοπό
μακριά να φύγω
κι είπα “έχε γεια” σ’ όλα τα παιδιά
μες στη γειτονιά.
Κάποιο πρωινό, ήρθα να σε δω
αγαπούλα, λίγο,
άστατη καρδιά για στερνή φορά
με βαριά καρδιά.
Μα το δειλινό, πάλι στο στενό το παλιό γυρίζω
και ξαναδακρύζω όπως το πρωί.
Κάποιο πρωινό μέσα στο στενό
πνίγηκα στο δάκρυ,
μου ‘κανες πολλά κείνη τη βραδιά
μες τη γειτονιά.
Κάποιο πρωινό σ’ άγριο γκρεμό
έφτασα ως την άκρη,
κι είπα “μακριά άστατη καρδιά’
να βρω γιατριά.
Μα το δειλινό, πάλι στο στενό το παλιό γυρίζω
και ξαναδακρύζω όπως το πρωί.