Δίσεκτα χρόνια και πολλά
να ‘χεις τα μάτια χαμηλά,
τ’ όνειρο να ‘χεις μια σταλιά
να ‘χεις τα νιάτα δύσκολα,
και μες στης φτώχειας τη φωλιά
να σ’ έχω περηφάνια μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘μοιαζες με τη μάνα μου,
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘μοιαζες με τη μάνα μου.
Πνίγομαι μέσα στα ρηχά
και μες στα λόγια τα στιφά,
κι έχω δυο χέρια μοναχά
χαροκαμμένα και άτυχα,
και σ’ έχω τρυφερή ματιά
γονιό μες στην ορφάνια μου,
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου,
αγάπη μου και μάνα μου,
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου,
αγάπη μου και μάνα μου.
Και μες στης φτώχειας τη φωλιά
να σ’ έχω περηφάνια μου
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘μοιαζες με τη μάνα μου,
Ιωάννα μου, Ιωάννα μου
που ‘κλαιγες σαν τη μάνα μου.