Οχυρωμένος με ρυτίδες και γραβάτες
χαμογελάς χωρίς να χαίρεσαι από χρόνια
γριά τσατσά που περιμένει τους πελάτες
πολεμοκάπηλος με πέτσινα γαλόνια.
Τα όνειρα σου έχουν σφηνώσει στο ταβάνι
και το μικρόκοσμο σου έκανες θρησκεία
τα ξέρεις όλα μα όλα λάθος τα έχεις κάνει
ένας Θεός με νευρική ανορεξία.
Γυρνάς πίσω και γερνάς
ζάλη και ψυχώ
πώς είναι να πέφτεις στο κενό
κι όμως να χρωστάς;…
Τρέμεις και ξυπνάς
με τις Ερινύες…
Τα κροκοδείλια σου δάκρυα προτάσσεις
για όλα αυτά που έχουν πεθάνει στην πλατεία
με ύφος φτιαχτό κάνεις ανήθικες προτάσεις
σε όποια μικρή έχει πιστέψει την κηδεία.
Δίχως σκοπό με μόνη αλήθεια σου το χρήμα
άλλη μια μέρα μες του χρόνου το τσουβάλι
κοντεύει η ώρα που θα μας πεις ότι είσαι θύμα
ότι δεν έζησες ποτέ και φταίνε οι άλλοι…
Γυρνάς πίσω και γερνάς
ζάλη και ψυχώ
πώς είναι να πέφτεις στο κενό
κι όμως να χρωστάς;…
Τρέμεις και ξυπνάς
με τις Ερινύες…
Γυρνάς πίσω και γερνάς ( Τίποτα δεν έχει μείνει )
ζάλη και ψυχώ ( χρόνια μέσα σε μορφίνη )
πώς είναι να ( το χρυσό κλουβί είναι σάπιο )
πέφτεις στο κενό
κι όμως να χρωστάς;… ( Τίποτα δεν έχει αλλάξει )
Τρέμεις και ξυπνάς ( Μένει η τελευταία πράξη, μένεις μόνος )
με τις Ερινύες…