Έιν’ ένα φως που ακροβατεί
δειλά σε μια μικρή σχισμή
ένα πρωινό νωθρό στο πλάι σου κορμί ζεστό.
Μια ελπίδα που γεννάς, μια ανάγκη σου που ρέει
ένα χατίρι που ζητάς κι εκείνος όχι δε λέει.
Ένα βήμα στο κενό, μια πτήση στο βυθό
μια ζωή που κυλάει.
Ένα όχι, ένα ναι, ένα τώρα ή ποτέ
σκύβει αργά, σε φιλάει.
Ένα τραγούδι είναι μικρό
σιγοτραγουδάς καιρό
και μια σκέψη σου κρυφή
που ετοιμάζεται να βγει.