Είσ’ αφράτη σαν φραντζόλα
σαν το χάσικο ψωμί
κι όποιος σε κοιτάζει εσένα
τόνε ζώνουν οι καημοί
Αχ βρε κοπελίτσα μου
όπου πάω σε γυρεύω
άσπρη φραντζολίτσα μου
μέρα νύχτα σε ζητώ
Σαν κοιμούμαι βρε μικρό μου
στη γλυκιά σου την ποδιά
θέλω πάλι στο πλευρό μου
να σε νιώσω μια βραδιά
Άσπρη κάτασπρη κοπέλα
τον καημό σου δε βαστώ
μες στο σπίτι ξαναέλα
έλα και δεν νταγιαντώ