Χαράματα αρχίζουνε
Να μπήγουν το μαχαίρι
Πόσα ζωή χτυπήματα
Με το βαρύ σου χέρι
Τα παράπονα μας λέμε
Στα δρομάκια τα στενά
Κι όμως μοναχοί μας κλαίμε
Για τις πίκρες του ντουνιά
Ζωή κι ας είσαι άδικη
Δε σου κρατώ κακία
Άλλους σκληρά κακιώνουμε
Αυτοί είναι η αιτία