Έσβησ’ αέρας το κερί
που κράτουνα εις την χέρα
κι είναι για μένα η ζωή,
σκοτάδι νύχτα μέρα
Άντρας που δεν εκάτεχε
τα μάθια ντου πως κλαίνε
αγάπησε και τρέξανε
σαν του μωρού που λένε
Έσβησ’ αέρας το κερί
που κράτουνα εις την χέρα
κι είναι για μένα η ζωή,
σκοτάδι νύχτα μέρα
Άντρας που δεν εκάτεχε
τα μάθια ντου πως κλαίνε
αγάπησε και τρέξανε
σαν του μωρού που λένε