Πόσο θα το ήθελα
στο γλυκό σου στόμα,
να ήμουνα ανέκδοτο
να γελάς ακόμα…
Να ήμουνα η λάμψη σου
και η ομορφιά σου,
τ’ ακριβό σου κόσμημα
μες στην αγκαλιά σου…
Αερικό να ήμουνα
ένα στοιχειό της φύσης,
και το μικρό σου φυλαχτό
για να μπορείς να με κρατήσεις…
Πόσο θα το ήθελα
σαν στερνός σου φίλος,
λίγο να σ’ αγκάλιαζα
στου γκρεμού το χείλος…
Αερικό να ήμουνα
ένα στοιχειό της φύσης,
και το μικρό σου φυλαχτό
για να μπορείς να με κρατήσεις…