Άνοιξα το συρτάρι μου
με τα παλιά τεφτέρια
κι απ’ τα πολλά τα χρέη σου
μου κάηκαν τα χέρια
Άνοιξα και την πόρτα μου
σαν ν’ άνοιγα σε σένα
κι ήταν αγέρας και βροχή
και φύλλα σκορπισμένα
Τα χρόνια μου τα βρήκανε
σαν πεταμένα ζάρια
κι ήσουν εσύ που μ’ έπαιξες
και μ’ έχασες δυο βράδια
Άνοιξα και την πόρτα μου
σαν ν’ άνοιγα σε σένα
κι ήταν αγέρας και βροχή
και φύλλα σκορπισμένα