Σκάβουνε τ’ άλογα τη γης αγριεμένα
Ο Δον Ροντρίγκο Τελέθ Ζιρόν
Από τ’ Αλμαγκρογιά της Ιουδαδρεάλ
Με δυο χιλιάδες πάει
Ατσάλι σκέπασε το λαμπερό μετάξι
Η λόγχη καρφωμένη
Καρφωμένη στο φεγγάρι
Στην κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα
Αίμα της Ισπανίας καίει τα χόρτα
Για ποιον οργώνεις σπέρνεις και θερίζεις
Χωριάτη της Φουέντε Οβεχούνα
Ο νικητής τον τόπο σου θ’αρπάξει
Κι ο νικημένος πάλι από εσέ θα πάρει
Χωριάτη της Φουέντε Οβεχούνα