Εκεί που η γη τελειώνει
και χάνεται το φως,
εκεί η μοίρα το θέλει
να ζήσω μοναχός,
εκεί η μοίρα το θέλει
να ζήσω μοναχός.
Όπου και να ‘σαι, πάρ’ τη φωνή μου,
πάρε τον πόνο, πάρε το δάκρυ,
πάρε τη λύπη και κάθε μου καημό,
όπου και να ‘σαι, στείλε μου αγάπη
με περιστέρια, με χελιδόνια,
με τον αγέρα και της φωνής σου την ηχώ.
Εκεί που η γη τελειώνει,
γεννιέται η βραδιά,
εκεί θα πάω να ζήσω,
να ζήσω μακριά,
εκεί θα πάω να ζήσω,
να ζήσω μακριά.
Όπου και να ‘σαι, πάρ’ τη φωνή μου,
πάρε τον πόνο, πάρε το δάκρυ,
πάρε τη λύπη και κάθε μου καημό,
όπου και να ‘σαι, στείλε μου αγάπη
με περιστέρια, με χελιδόνια,
με τον αγέρα και της φωνής σου την ηχώ.