Χάρε σαν έρθεις να με βρεις την ώρα που κοιμάμαι
και θα με δεις στο ύπνο μου, μ’ εκείνη να μιλώ
κι αν θα με δεις στο πλάι της, ευτυχισμένος να ‘μαι
τα διψασμένα χείλη της αν τύχει και φιλώ
Άσε με χάρε ξαναπέρνα το πρωί
αυτή την ώρα, την προσμένω μια ζωή.
Αν όμως δεις το χέρι της, να σφίγγει κάποιο άλλο
και μέσα σε μια κάμαρη γι’ αγάπη να μιλούν
κι αν δεις μες στην καρδούλα μου, παράπονο μεγάλο
κι απ’ τα θολά τα μάτια μου, τα δάκρυα να κυλούν
Πάρε με χάρε, μη προσμένεις το πρωί
δεν είν’ ωραία, ούτε στ’ όνειρο η ζωή.