Σιγά σιγά γιατί χτυπάς,
μέσα γιατί δεν έρχεσαι;
Αφού σαν πρώτα μ’ αγαπάς,
έμπα για να, έμπα για να μη βρέχεσαι.
Αν έλειψες τόσον καιρό,
και μ’ άλλονε τραβήχτηκες,
το σφάλμα σου το συγχωρώ,
φτάνει που ε-, φτάνει που εξηγήθηκες.
Έμπα στο σπίτι, μη χτυπάς,
μες στη φωλιά μας έρχεσαι.
Το παρελθόν θα ξεχαστεί,
τι κάθεσαι, τι κάθεσαι και βρέχεσαι;