Στάζουν τα κεραμίδια σου
μαύρα σγουρά τα φρύδια σου,
στάζουν κι αντισταλάζουνε
μες στην καρδιά με σφάζουνε.
Στάζει και η καρδούλα μου,
για ‘σε γειτονοπούλα μου,
γειτονοπούλα μου να ζεις,
ό,τι ρωτήσω, να μου ειπείς .
Ποιo δέντρο κάνει τον ανθό,
ποια μάνα τον καλόν γιο;
Μηλίτσα κάνει τον ανθό
κι η μάνα σου τον καλόν γιο.
Στάζουν τα κεραμίδια σου,
μαύρα, σγουρά, τα φρύδια σου,
στάζουν κι αντισταλάζουν,
μες στην καρδιά με σφάζουν.
– Ωχ ! Γεια Σου, Καρακώστα Μου … !!!
– Ώπα … !!!