Μύρια τα μάγια
αυτή τη νύκτα
και οι πόθοι τόσοι και άλλοι τόσοι
Το κύμα ασήμι έχει απλώσει
στην άκρη εκείστην αμμουδιά
που μεσ’ στο φέγγος λαμπυρίζει
το ποιο της άσημο πετράδι
και δεν ακούς αυτό το βράδυ
παρά το κύμα που κυλά
Δεν λέει απόψε
πιά να γύρει
το φεγγαράκι αυτό το πλάνο
Έχει σταθεί στη μέση επάνω
και μοιάζει να χαμογελά
σε κάποια λεύκα που η κορφή της
μέσα στο φως κι αυτή λουσμένη
τώχει αγκαλιάσει ερωτευμένη
γλυκά-γλυκά και το φιλά
Μύρια τα μάγια
αυτή τη νύκτα
και οι πόθοι τόσοι και άλλοι τόσοι
το κύμα ασήμι έχει απλώσει
στην άκρη εκεί στην αμμουδιά