Όταν κοιμάσαι πλάι μου
βαθιά μέσα στη νύχτα
σ’ αγγίζω με το βλέμμα μου
σου κλέβω παραμύθια.
Κι όπως σε κυματίζουνε
τα δώρα του Μορφέα
παλεύω εγώ με θάλασσες
στης μνήμης την αυλαία.
Δεν είναι ούτε όνειρο
δεν είναι ούτε ψέμα
μες στα δικά σου ξέφωτα
τα δυο γίνονται ένα.
Όσα δεν είπαμε ποτέ
και το ταξίδι κρύβει
λεύτερα στροβιλίζονται
σ’ ένα τρελό παιχνίδι.
Στης νύχτας το μετέωρο
τα χέρια σου θ’ αγγίξω
κι όσα δε τόλμησα ποτέ
θα σου τα ψιθυρίσω.