Σβήσανε τ΄ άστρα τ΄ ουρανού
κρύφτηκε το φεγγάρι
Κι η νύχτα απόψε ότι πιω
να πιει κι αυτή γουστάρει
Κι άμα στερέψει το γυαλί
σε μια γωνιά θ΄ αράξω
Και μ΄ όση δύναμη μπορώ
ζωή θα σου φωνάξω
Δεν ξανακάνω όνειρα
όσα παλάτια κι αν έχω χτίσει
γίνανε φύλλα στο Βοριά
Κι όσες αγάπες έχω γνωρίσει
μου ΄χουν ματώσει την καρδιά
Ένα βιβλίο αδειανό
είναι η ζωή μου όλη
Κι η λαβωμένη μου καρδιά
μια κουρσεμένη πόλη
Πάλι στα δυο θα κοπώ
κι άλλη μια νύχτα λιώμα
μου ‘κανες στάχτη τη ζωή
μα σ΄ αγαπώ ακόμα
Δεν ξανακάνω όνειρα
όσα παλάτια κι αν έχω χτίσει
γίνανε φύλλα στο Βοριά
Κι όσες αγάπες έχω γνωρίσει
μου ΄χουν ματώσει την καρδιά
Δεν ξανακάνω όνειρα
όσα παλάτια κι αν έχω χτίσει
γίνανε φύλλα στο Βοριά
Κι όσες αγάπες έχω γνωρίσει
μου ΄χουν ματώσει την καρδιά