Δε χαίρεσαι θαράπαψη παρά απ’ τον πεινασμένο
ούτε κι εξυπηρέτηση παρά απ’ τον εχθρό
ούτε και μάσημα αν δε φας σανό δεματισμένο
ούτε και φύλαξη παρά απ’ τον υπναρά φρουρό.
Ούτε συμπόνια ή συγχώρεση παρά απ’ την ασπλαχνιά
ούτε και καθησύχαση άλλη απ’ του σκιαγμένου
ούτε και πίστη παρά απ’ τον αγύρτη μοναχά
ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ’ του ερωτευμένου.
Δε χαίρεσαι όξω στα λουτρά γάμο πιο τιμημένο
ούτε και φήμη παρά μόνο αν κάνεις φονικό
ούτε έπαινο αν δεν αρνηθείς χρέος που ‘χεις φαγωμένο
ούτε χωρίς ξεπλάνεμα έρωτα αληθινό.
Ούτε και γέλιο αν δε γευτείς καμια γερή γροθιά
ούτε ευτυχία πιο τρανή απ’ του συφοριασμένου
ούτε μαντάτο αληθινό παρά απ’ την ψευτιά
ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ’ του ερωτευμένου.
Δεν είναι άλλος πιο ξέγνοιαστος απ’ τον συλλογισμένο
ούτε απ’ το “φτου ” είναι τίποτις άλλο πιο ευγενικό.
Ούτε κουμάντο πιο γερό από του μπουνταλά
ούτε και γνώμη πιο σοφή από του μανιασμένου
ούτε φρικτότερος αχός απ’ τη γλυκιά λαλιά
ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ`του ερωτευμένου