Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω ταξίδια τώρα πια
μα το θυμάμαι το πρωί που ξεκινούσα
Ήταν η θάλασσα γυαλί
για το χατίρι μου καλή
γιατί δοκίμαζα πως φεύγουν
και γυρνούσα
Είχα μια βάρκα φυλακή
μάλωνα κι έμπαινα εκεί
και δώσ’ του λόγια στη σειρά
πως τραγουδούσες
Αχνοκοιτώντας τη στεριά
η πλάτη σου έφτανε μακριά
καρδιά μου όνειρα, ορίζοντα ακουμπούσες
Έτσι μου φαίνεται
πως κακοφαίνεται
στο πεπρωμένο μου να ‘ναι δεμένο
Έτσι…έτσι του το ‘μαθα
και το κακόμαθα
να ξανοιγόμαστε στο περιμένω
Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω ταξίδια τώρα πια
Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω σανίδια τώρα πια
Καινούργιο πάτωμα ζωή σου σχηματίζω
για να χορεύεις σαν φτερό
να ευχαριστιέμαι, να απορώ
τον πόνο άγκυρα, αρόδο να βυθίζω