Μέτρησα κι απόψε της ζωής μου τα χαμένα χρόνια
τρόμαξα που είδα πως ακόμα σ’ αγαπώ
Μ’ έπιασε παράπονο και ρώτησα τα χελιδόνια
κι ούτε αυτά δε `ξέραν που να ψάξω να σε βρω
Κι ύστερα άρχισα να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανάκι και χωρίς γιαλό
Μ’ ένα ροζ φουστάνι και τα μάτια στεναχωρημένα
σκέφτηκα το χάδι σου με γλύκα και θυμό
Ό,τι στη ζωή μου είχα όλα τα ‘δωσα για σένα
κράτησα μονάχα στη ψυχή μου τον καημό
Κι ύστερα άρχισα να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανάκι και χωρίς γιαλό