Αχ να `μουνα ματόκλαδο στα ματοτσίνορά σου.
Να μ’ άνοιγες να μ’ έκλεινες στην όμορφη ματιά σου.
Να `μουνα η ανάσα σου, βαθιά ν’ αναστενάζεις.
Να `μπαινα μες στα στήθη σου, ποτέ να μη με βγάζεις.
Να `μουνα το μαντήλι σου, που δένεις στα μαλλιά σου.
Πριν κοιμηθείς να μ’ έλυνες, να ξαγρυπνώ κοντά σου.
Τα χείλη σου τα πορφυρά, τα βυσινοβαμμένα
να `μαι όταν λες το σ’ αγαπώ κι ας μη το λες για μένα.
Αχ να `μουνα ο χτύπος σου βαθιά στα σωθικά σου.
Να ήξερα για ποιαν πονάς, για ποιαν χτυπά η καρδιά σου.
Μες στη λαλιά σου να ’μουνα σαν πας να μου μιλήσεις.
Να σου ’βαζα γλυκόλογα μήπως και μ’ αγαπήσεις.