Ανέβηκε στα κεραμίδια
Η καρδιά μου κι έκλαιγε
Όπως τις νύχτες κλαίνε οι γάτοι
Το μπλουζ του ανθρώπου
Του κάθε ανθρώπου έλεγε
Με το κασκέτο ενός εργάτη
Ωγιέ ωγιέ ωγιέ ωιγέ
Σ’ένα άδειο πιάτο εμαγιέ
Ωγιέ ωγιέ ωγιέ ωγιέ
Θα φάω το γάλα μου
Βρε χρόνε κυνηγέ
Θα φάω τη νύχτα μου
βρε χρόνε κυνηγέ
Παράθυρα την ίδια ώρα
Που κι απόψε σβήσατε
Τη μαύρη βόλτα μου όπως κάνω
Στο τενεκάκι του έρωτά μου
Κοίτα τι μ’ αφήσατε
Αυτό που αξίζει σε ζητιάνο